Grou, 20 april 2023

Justerjûn wie it in drokte fan komsa ûnder ien fan ús kuorren yn in beam boppe it Nijdjip yn Grou. Wol de ein heal út ‘e koer, mar noch gjin piken.

En ek fjouwer bluisterige, geile jerken.
Folkje Koster makke der in gedichtsje oer, mei in fariant op ‘veelwijverij’ neamt sy it ‘mearjerkerij’.

(Mei tastimming fan de dichteres hjir pleatst. Sjoch: Mearjerkerij (gedicht) | It Nijs)

Cees van der Meulen.

Mearjerkerij

Fan dit wurd ha jo miskien noch nea heard.

No ik ek net, mar ik ha it fannewike leard. 

It sit nammentlik sa,
Alle jerken wolle graach in wyfke ha.

En allegearre sitte se mei in protte machtsfertoan
achter de earme eintsjes oan.
Soms wol trije tagelyk,
it eintsje rekket dan hielendal yn panyk.

Mar fan mearjerkerij is by har gjin sprake,
sy wol har mar mei ien jerke ‘fermake’.
De sterkste is fansels de man,
mar ja, wat moatte dy oare twa dan?

De natuer hat dêr gelokkich in oplossing foar,
dy twa dogge it dan gewoan mei-inoar.

Folkje Koster